PRIMEUR

Het is 1 mei 1988. Zojuist is om 0:00 uur de algemene maximum snelheid van 100 km/uur op een groot aantal wegvakken opgetrokken naar 120 km/uur. Strenge controles zijn aangekondigd. Harder rijden dan 120 km/uur wordt direct beboet. Zeventien procent van het autosnelwegen is 100 gebleven om milieutechnische redenen zo is democratisch in Den Haag afgesproken. Het lijkt wel of de automobilisten op ijs rijden, zo voorzichtig en precies de toegestane snelheid. Dat zal gauw veranderen als de pakkans bekend is. Wij Nederlanders zijn erg goed in rekenen, vooral naar ons toe. Toch rijdt niet iedereen de toegestane snelheid. Sommigen rijden langzamer en precies de snelheid op hun snelheidsmeter. Want hoe weet wat precies de juiste snelheid is. Eigenlijk is dat eenvoudig: Men neme 11 groene kilometerplaatjes (= 1000 meter) en een stopwatch, althans de passagier. Tussen elk paaltje zit exact 100 meter. Als je over die 1000 meter 45 seconden over doet, dan rijd je 80, 36 seconden is 100 en 30 seconden is 120 km/uur. 

Nu we toch nachtdienst hebben willen we wel een primeur: De eerste die harder rijdt dan 120 km/uur. We moeten even geduld hebben want de meldkamer stuurt ons eerst naar de A2 ter hoogte van Culemborg. Daar is een bestuurder kennelijk in slaap gevallen door zijn constante snelheid en in een sloot terechtgekomen. Het is 3:00 uur als we op de toerit Culemborg richting Utrecht staan. Een fluitende BMW komt beneden langszij. ‘Fluiten’ betekent meer dan 150 km/uur. We volgen de BMW die vol zit met drie jongens en twee meisjes. We zijn op deze manier vlot bij knooppunt Ouden Rijn, de BMW hoekt de A12 op. Bij Laagraven gaat hij er af en pakt de Waterlinieweg. “We nemen hem mee naar de afslag Lunetten,’ spreken we af. In het voorbijrijden kijk ik de bestuurder indringend aan. We zijn het bord ‘UIT’ al gepasseerd met de BMW keurig in ons kielzog, maar dan stuurt hij plotseling door berm omhoog de Waterlinieweg weer op. Mijn collega bedenkt zich geen moment en stuurt ook door de berm omhoog. Op de Waterlinieweg, een oude autoweg met gescheiden rijbanen, slingert de BMW van links naar rechts om er vooral voor te zorgen dat we er niet langs komen. Mijn collega is het zat en oppert om de auto te rammen. Ik praat hem dat uit zijn hoofd. Dat heeft geen zin; Je weet niet hoe en waar je terecht komt en dan springen die vijf als kikkers uit een met water gevulde kruiwagen. Mijn collega blijft er achter rijden en doet geen poging meer om te passeren. Ik vraag via de mobilofoon assistentie aan. De BMW neemt op het laatste moment de afslag naar het stadion Galgenwaard, rijdt langs Kampong en draait naar rechts de Koningsweg op. Daar dooft de bestuurder van de BMW de verlichting en stuift zonder te remmen kruisingen over. Dit is voor ons het moment om de achtervolging te staken. Als we dit doorzetten dan vallen er doden. Nog geen minuut later horen over de mobilofoon het verlossende woord: ‘’BMW aangetroffen’. Maar even later: ’Niemand erin!’ Nog even later: ‘Vijf personen aangehouden.” Op het bureau aangekomen herken ik de bestuurder direct. Hij is vaker met de politie in aanraking geweest en zegt geen boe of bah. Er is immers nog nooit iemand vrijgesproken die bekend heeft, behalve die ene keer in Putten. De auto blijkt gestolen en is voorzien van een kentekenplaten die zijn afgegeven voor een precies dezelfde BMW. Professionals dus, jammer voor hen dat vannacht de snelheidslimiet is verhoogd.