Ongeduldig

Traffipax
Het is begin jaren 80 en surveilleren met een onopvallende surveillanceauto, een Opel Manta GTE. De auto is voorzien van fotoapparatuur waarmee je overtredingen vast kan leggen. Het systeem projecteert o.a. de snelheid van de politieauto boven in de foto. Traffipax is de naam van deze surveillancevorm, vernoemd naar de naam van de apparatuur. Traffipax staat voor verkeersvrede! In die tijd kan je alleen een rijbewijscontrole doen, door de meldkamer te laten bellen met het Provinciehuis, de instantie die toen het rijbewijs afgaf.
Ongeduldig
We zetten op de A9 twee automobilisten aan de kant die allebei te hard hebben gereden. Dat lukt niet altijd, maar is wel zo eerlijk. Een man stopt voor ons, een vrouw achter ons. Mijn collega handelt de man af. Ik bekommer mij om de dame met een hippieachtige vertoning. Ze kan haar rijbewijs en het kentekenbewijs niet tonen. Ik noteer bij haar auto de gegevens. Op een gegeven moment ziet zij de man weer wegrijden. ‘Dat is niet eerlijk’ zegt de dame. Ik zeg dat ze even geduld moet hebben en ga naar de surveillanceauto om een en ander te controleren. Op een gegeven moment komt ze bij de surveillanceauto staan en vraagt waarom de man al weg is. Zij vindt het niet eerlijk. Ik leg uit dat hij wel zijn papieren bij zich had en dan zij we gauw klaar. Als je geen papieren bij je hebt ben je niet alleen strafbaar, het duurt ook langer voordat alles gecontroleerd is. Ze loopt terug naar haar auto en ik zie dat ze wegrijdt. Mijn collega schakelt ook in en wij zetten een ‘achtervolging’ in. Ter hoogte van Amstelveen rijden we weer voor onze voortvluchtige en geven haar een stopteken. Ze is echter niet van plan om opnieuw te stoppen. Als wij naar de vluchtstrook rijden dan wil ze ons inhalen. Op een gegeven moment zie ik dat een andere bestuurder die de situatie door heeft. Hij blijft zodanig op de middelste rijstrook rijden dat zij ons niet in kan halen. ‘Shit’ zie ik haar zeggen. We gaan steeds langzamer rijden. De man schuin achter ons blijft mooi in positie. Op een gegeven moment rijden we nog maar 20 km/uur. ‘Nu stoppen’, zeg ik tegen mijn collega achter het stuur. Op hetzelfde moment rijdt de vrouw ons aan de achterzijde aan. We staan midden op de snelweg stil, met achter ons flink wat verkeer. We springen allebei uit de auto om de vrouw uit de auto te halen. Ze zet zich echter schrap en houdt het stuur met beide handen stevig vast. Er zit niets anders op om de handenboeien te pakken om haar hiermee uit de auto te werken. We krijgen de vrouw onder controle ondanks dat ze zich hevig verzet. Er rest ons op dat moment niets anders om haar even aan de vangrail vast te klikken. Er staan namelijk nog twee auto’s midden op de rijbaan en deze zorgen voor een file en daardoor gevaarlijke situatie. Ik stap in de auto van de vrouw en schakel in. Plotseling voel ik gehijg in mijn nek. Ik draai mij voorzichtig om en kijk recht in de ogen van een grote herdershond. Ik slik een keer en zeg: ’Rustig maar, baasje komt zo!’ De hond blijft inderdaad rustig ondanks dat zijn ‘baasje’ zojuist hardhandig door ons uit de auto is gehaald. Het lukt me om de auto zonder kleerscheuren op de vluchtstrook tot stilstand te brengen. We gaan met onze verdachte naar het bureau. ‘Ik vond het niet eerlijk en had geen zin om langer te wachten’, is haar enige verklaring voor haar onvoorspelbare optreden!