DRIEMAAL IS SCHEEPSRECHT

We hebben onze auto net afgetankt bij de Shell Amstelveen. De dienst zit er om 23.00 uur op en de afspraak is om de auto altijd met een volle tank weg te zetten. In geval van calamiteiten hoef je je dan geen zorgen te maken of je voldoende brandstof hebt als je plotseling met een auto er uit moet. We zitten net in de auto als er een Mercedes 500 SEC al fluitend voorbij komt. Als auto’s fluiten dan rijden ze minstens 150 km/uur. Een aardige indicatie. Op dat traject mag je maar 100 km/uur. Je rijdt daar min of meer door de bebouwde kom van Amstelveen. Geluidsschermen verliezen een deel van hun bescherming als je daar met een hogere snelheid voorbij komt. Om het ‘milieu’ te beschermen stellen we onze rit terug naar ons steunpunt Badhoevedorp even uit. Binnen een paar minuten rijden we op gelijke of nagenoeg gelijke afstand achter de Mercedes. Het kostte de surveillanceauto nagenoeg geen moeite om erbij te komen. Een van de voordelen van een Porsche 911 Targa. De teller staat op ruim 200 km/uur.
Mijn collega kijkt op het ijkstaatje op de rechter zonneklep. “We rijden 200 echte kilometers”, schreeuwt hij boven het windgeraas uit. Het dak van de Porsche is er altijd af, tenzij het hard regent of heel hard vriest. Tijdens het rijden heb je van regen nog niet eens zo veel last. Alleen al je stopt dan regent het wel naar binnen. En we stoppen nog wel eens een keertje voor de een of andere controle. Onze gemiddelde snelheid op een dag surveilleren is vaak niet hoger dan 50 km/uur. De Mercedes loopt op een gegeven moment nog iets op ons uit. Mijn collega steekt zijn duim op. We hebben genoeg gezien; de auto kan aan de kant. We zoeken een plekje achter de vangrail in de berm. De man stapt meteen uit en loopt op ons toe. Hij is gekleed in een zogenaamde Pitbull smoking (trainingspak) en heeft half lang zwart haar. Hij is begin 20 en rijdt in een auto van ruim een ton. De voorwielen zien zwart van de remstof. Niet echt een defensieve rijder. Nee, zijn rijbewijs heeft hij niet bij zich, maar we kunnen gerust even met hem meerijden naar huis om het daar in te zien. We vertrouwen het niet. De combinatie man auto klopt niet en hij is ons iets te amicaal. Hij heeft iets te verbergen. We besluiten op neutraal grondgebied te blijven om daar ons eerste onderzoek te doen. Mijn collega noteert zijn personalia en bij navraag blijkt dat hij in het bezit is van een rijbewijs. De auto staat op naam van een BV. Over wie de eigenaar is geeft hij een vaag antwoord. Het bedrijf is op dit tijdstip telefonisch niet meer bereikbaar. “Vraag hem naar zijn postcode,” opper ik. “Die weet ik niet, dit is het adres van mijn ouders.” Vreemd, als je bij je ouders woont dan weet je je postcode toch wel? Telefoon? Ja, die heeft hij wel. We stellen voor om naar ons bureau te rijden om het een en ander uit te zoeken. Voor de zekerheid vragen we assistentie van onze collega’s. Zo rijden we met Porsche, Mercedes, Porsche naar Badhoevedorp. Onder het genot van een bakje koffie pak ik de telefoon en bel het opgegeven nummer. Ik krijg de man aan de telefoon waarvan we zojuist de personalia hebben opgekregen. ‘Hoe kan dat nou’?’ zeg ik tegen de man. ‘Ik heb hier iemand tegenover mij zitten die uw personalia opgeeft tot en met uw telefoonnummer.’ De man verklaart dat hij eigenaar van een bar is en dat veel mensen hem kennen. Hij krijgt wel vaker bekeuringen, waarvan hij het bestaan niet afweet. De man tegenover ons gebruik dus valselijk zijn naam. “Ja,” zegt de jongeman, “dat klopt. Ik heb geen rijbewijs en heb geprobeerd om er op deze manier onder uit te komen. Ik zal u mijn echte naam opgeven.” Op de vraag of hij nu ook telefoon heeft antwoordt hij ontkennend. Via de inlichtingendienst blijkt echter dat op het opgegeven adres wel een aansluiting is. Ik bel direct en krijg een jongedame aan de telefoon. Van deze man heeft ze nog nooit gehoord. Zij woont alleen in het pand en voor de rest woont daar niemand. “Deze vlieger gaat ook niet op,” hield ik hem voor. “We zijn het nu een beetje zat. Als je nu niet zegt wie je bent dan sluiten we je op in bureau Hoofddorp.” Dit bleek achteraf een gouden uitspraak. De man kwam uit Hoofddorp en de collega’s van de regiopolitie kenden hem allemaal. Die confrontatie wilde hij niet aangaan. De derde naam die hij opgeeft klopt wel. Hij heeft wél een rijbewijs, maar de politie van Amsterdam heeft een arrestatiebevel voor hem openstaan. De man aangehouden en geboeid overgebracht naar district vier. De wachtcommandant verwelkomt ons enthousiast in onvervalst Amsterdams. “Ja, dat is hem. Hoe hebben jullie hem te pakken gekregen? Vorige week zijn we nog met een arrestatieteam bij zijn oma binnengevallen. De vogel was toen net gevlogen. Hij wordt gezocht voor moord en is vuurwapengevaarlijk!” 

Deze kwalificatie ontbrak in de signalering. Een kopje koffie kan kennelijk wonderen doen!