WERELD OP 2 WIELEN (2018)

Uw columnist is na ruim 30 jaar weer gaan motorrijden. Weliswaar op een Italiaanse oldtimer (Moto Morini 3 1/2) uit 1975, want in dat jaar kocht ik mijn 1e motorfiets (Honda 750).
Gedurende die tijd is er wel wat veranderd en toch ook weer niet. Sommige motorrijders zwaaien nog steeds naar elkaar en de meesten zijn beter uitgerust met beschermende kleding. Een goede zaak.
Ik heb het idee dat er minder motorrijders de tweewieler gebruiken voor woon-werk-verkeer en snap nu wel waarom.
Met name door het dragen van de beschermende kleding gaat een hoop tijd verloren met aan- en uitkleden. En je haar zit niet na een ritje van enige betekenis.
Daarbij komt dat je ook in druk verkeer niet echt opschiet als je het veilig en volgens de regels wil doen.
Onlangs reed ik ‘s middags van Schiphol naar Driebergen en dacht: ‘Laat ik eens binnendoor rijden’, want op A9 stond het al stil! Een slechtere beslissing had ik niet kunnen nemen: Tussen Mijdrecht en de A2 stond het muurvast en met een dubbele doorgetrokken streep kon ik geen kant op. Het samenspel met de overige weggebruikers was ver te zoeken, want de 1 stond links van de rijstrook en de ander weer rechts. Gevolg: In de file blijven staan en dat is niet comfortabel met een motorfiets. Sterker nog op een gegeven moment haalde een voetganger mij via het fietspad in en die was eerder bij de A2 dan ik!
Op de A2 schoot het ook niet op want ter hoogte van iedere afrit stond file, zelfs op de vluchtstrook voor de afrit! Tussendoor via rijstrook 1 en 2 bood enig soelaas. Maar ook als je je daar aan de regels houdt creeer je een file van motorrijders die er vlotter tussendoor willen met alle risico’s van dien. Ik verkondigde in mijn KLPD-tijd altijd dat het snelheidsverschil niet meer dan 10 km mocht zijn. Als tip gaf ik mee dat je eigenlijk in elke auto moest kunnen zien hoe laat het was. Dan reed je met de juiste snelheid er tussen door. Niet te doen dus met die horde motorrijders achter je. Af en toe liet ik ze daarom maar passeren.
Uit de statistieken blijkt dat het aantal motorrijders dat omkwam in 2016 is gedaald naar 45, maar dit aantal wordt bijna ingehaald door berijders van elektrische fietsen. Dus de elektrische fiets is qua veiligheid geen alternatief om mee naar je werk te gaan. De infrastructuur is daar ook nog niet op aangepast. Het zonder meer verwijzen van speed-pedelecs naar de rijbaan bevordert deze veiligheid ook niet en sommigen kiezen er bewust voor om op het fietspad te blijven rijden. Sommige gemeenten verplichten dat zelfs. Hoog tijd om een aparte rijstrook te maken voor deze verkeersdeelnemers. Datzelfde geldt voor de motorfiets op de autosnelweg. Leg links een extra rijstrookje neer voor de tweewieler en maak dit strookje zodanig breed dat hulpverleningsvoertuigen hier ook gebruik van kunnen maken. Dan vang je twee vliegen in een klap.
Thuis gekomen besloot ik om niet meer met de motor naar Amsterdam te gaan en comfortabel de trein te nemen. De motor gebruik ik alleen nog recreatief. Dat is ook beter voor beide oldtimers! Bijkomend voordeel: meer tijd om deze column te schrijven!
Weet je trouwens hoe degene in het midden heet, als je met z’n drieën op de motor zit? Rob! Want dan zit er 1 voorop en 1 achterop!